نشست علمی روزانه مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله با عموم علما، فضلا، طلاب و مؤمنان در روز چهارشنبه ۲۱ رجب المرجب ۱۴۴۳ (۴ اسفند ۱۴۰۰) در بیت مرجعیت شهر مقدس قم برگزار گردید.
معظم له در این نشست به پاسخگویی به چند سؤال که ازسوی حاضران مطرح شد پرداختند، ازجمله اینکه اگر اسلام دین عقلانیّت است، پس چرا در احکام اسلام مسأله تعبّد مطرح می شود، که ایشان فرمودند: عقل، خود می گوید که وقتی باور کردی خدا حکیم و عادل است و خلاف حکمت و عدل حکم تشریع نمی کند، کلام او را بپذیر و مخالفت نکن؛ اگرچه فلسفه و دلیل آن را ندانی. مانند پزشکی که انسان باور دارد مورد اطمینان است و به تشخیص و کلام او عمل می کند، هرچند وجه آن را درک نکند.
سؤال دیگری که مطرح شد نسبت به قانون اسارت و بردگی در اسلام بود که ایشان فرمودند: اگر کشورها و حکومت های امروز دنیا را ببینیم و اسلام را هم به طور صحیح مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم، می بینیم که اسلام بهترین تعامل و رفتار را با بردگان دارد؛ چراکه اولاً اسلام کسی را به بردگی نمی گیرد، مگر اینکه اعلام جنگ با مسلمین کرده و به آنان هجوم آورده و کشته نشده است. اسلام در مورد چنین شخصی می گوید اگر به اسارت مسلمانان درآمد، نباید کشته شود، نباید شکنجه شود و زندانی هم نشود، بلکه اجازه دارد به عنوان برده و یا کنیز در کنار خانواده مسلمانان زندگی کند، و باید با او با اخلاق رفتار شود و حتی او را برده خطاب نکنند و مسلمانان او را فرزند خود بدانند.
در ادامه این نشست یکی دیگر از حاضران نسبت به قتل مرتد سؤال کرد که آیت الله العظمی شیرازی دام ظله در جواب فرمودند: از شروط اجرای حد قتل برای مرتد و نیز دیگر حدود در اسلام، که متأسفانه کمتر مطرح می شود، این است که اجرای آن حد موجب بدبینی به اسلام ازسوی کفار نشود و سوژه ای برای آنان برای مخالفت با اسلام نگردد. چنانچه در روایات معتبر وارد شده که پیامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمودند اگر از این مطلب اکراه نداشتم که نسبت به من گفته شود شخص بی وفایی است، همانا بسیاری را به قتل می رساندم که منظور پیامبر صلی الله علیه وآله منافقین از اصحابشان بوده است.
سؤال دیگری که مطرح شد، در رابطه با تعدد ازدواج پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله بود که معظم له در پاسخ به آن فرمودند: با بررسی صحیح تاریخ پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله به این نتیجه می رسیم که تمام ازدواج های ایشان سبب منطقی و معقول داشته است و از روی هوا و هوس نبوده، بلکه نوعی اخلاق و فضیلت بوده است. چنانچه در تاریخ وارد شده که سبب یکی از ازدواج های آن حضرت این بود که مردی نزد ایشان آمد و گفت: شوهر دخترم از دنیا رفته است و او بسیار دلشکسته شده است. از شما می خواهم او را به عنوان همسر اختیار کنید. پیامبر صلی الله علیه وآله نیز پذیرفتند.
در پایان هم این سؤال مطرح شد که آیا بیعت با امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام در غدیر، یک حکم سیاسی بوده است؟
مرجع عالیقدر در پاسخ گفتند: سیاست به معنای واقعی اش که اداره امور مردم به روش و شیوه صحیح است، نه به معنای مصطلح امروز، جزء اسلام است، همانطور که در زیارت جامعه هم به آن اشاره شده است: «ساسة العباد». و بیعت در غدیر نیز از احکام مهم اعتقادی ـ سیاسی اسلام است که بالخصوص در قرآن و روایات آمده است.
