در روز جمعه پنجم ماه ربیع الثانی 1437ق (1394/10/25) جمعی از روحانیان حوزه ی علمیه ی نجف اشرف و از اعضای «مدیریت آموزش های اعتقادیِ نیروهای غیور مردمی عراق»، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند.

در این دیدار، میهمانان گزارشی کوتاه از فعالیت های خود در عرصه ی تبلیغ، ارشاد و آموزش نیروهای قهرمان و غیرتمند مردمی عراق که از این کشور، مقدسات و مردم و شهرهای آن دفاع می کنند به ایشان تقدیم کردند. آن گاه معظم له بیاناتی ایراد نمودند که چکیده آن به شرح ذیل می باشد.

ایشان سخنان خود را این گونه آغاز کردند: در حدیثی شریف و مشهور از رسول خدا صلی الله علیه وآله آمده است که ایشان به امیرمؤمنان علیه السلام فرمودند: «لئن یهدی الله بک رجلاً واحداً خیر لک مما طلعت علیه الشمس؛ اگر خدای متعال یک نفر را به وسیله ی تو هدایت کند، برایت از هر آنچه خورشید بر آن بتابد (همه ی هستی) ارزشمندتر است».

آیت الله العظمی شیرازی افزودند: خدای متعال، خورشید و ماه، زمین و سایر کرات و انسان را آفرید و بنا را بر آن نهاد که انسان را به شناخت و عبادتش مجبور نکند، بلکه خواست تا انسان با اراده خود و نه به اجبار در این راه گام نهد. قرآن کریم در این باره می فرماید: «وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ؛ و او را به خیر و شرش هدایت نمودیم»(بلد/10).

این آیه بدان معناست که خدای متعال راه حق و حقیقت را به انسان نمایاند و به پیمودنِ آن تشویق و ترغیب فرمود و راه باطل را نیز به او شناساند و از آن بازداشت تا چنان که خود در قرآن کریم فرموده است: «لِّیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَن بَیِّنَةٍ وَیَحْیَی مَنْ حَیَّ عَن بَیِّنَةٍ؛ تا آنها که هلاک (و گمراه) می شوند از روی اتمام حجت، و آنها که زنده می شوند (و هدایت می یابند) از روی دلیل روشن باشد»(انفال/42).

مرجع عالیقدر در مقام توضیح این مطلب فرمودند: مقوله ی اعتقادات، مسأله ای است بسیار مهم و نه تنها نزد آفریدگار هستی، و فرستادگان حضرتش و همچنین نزد جانشینان آنها از اهمیت و جایگاه بالایی برخوردار است، بلکه مهم ترین مطلب در نزد آنان می باشد. مولایمان امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام در دوران حکومت خود در روز جمعه که مصادف بود با روز عید غدیر خم خطبه ای ایراد فرمودند، که شما و همه ی فرهیختگان و اهل علم و تمام مؤمنان را به خواندن این خطبه سفارش می کنم و بدان فرا می خوانم.

آن حضرت فرمودند: «إن الله لا یقبل توحیده إلا بالإعتراف لنبیّه صلی الله علیه وآله بنبوته، ولا یقبل دیناً إلا بولایة من أمر بولایته؛ خدای متعال زمانی یگانه خواندن خود [از سوی بندگان] را پذیراست که معترف به نبوت پیامبرش باشند و زمانی دینی را می پذیرد که با ولایت کسی که ولایت پذیری از او را فرمان داده است همراه باشد».

معظم له در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرده، فرمودند: نیروهای مردمیِ عراق جان خود را در کف نهاده، فدای اسلام، دین، مقدسات، ارجمندی ها و تمام ارزش ها و فضیلت ها کردند. سزاوار نیست که این عزیزان در حالی چشم از جهان فروبندند و به دیار باقی بشتابند که کمترین رخنه و اشکالی در اعتقاداتشان وجود داشته باشد.

ایشان در توضیح این مطلب فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه وآله برترین آفریدگان از پیدایش تا پایان خلقت بودند و از سوی مشرکان مکه جنگ های متعدد، پیاپی و خردکننده ای بر ایشان تحمیل شد، آن هم به این انگیزه که اسلام و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله را از میان بردارند. در آن هنگام و پس از آن همه آزارها، رسول خدا صلی الله علیه وآله مسلمانان را برای جهاد دفاعی فراخواندند و خود هیچ گاه آغازگر جنگ نبودند؛ و این همان رفتاریست که در روزگار ما نیروهای مردمی عراق در پیش گرفته اند. امیرمؤمنان و امام حسن مجتبی علیهما السلام نیز همین رویه ی رسول خدا صلی الله علیه وآله را آموزه ی خود قرار دادند و هرگز خود جنگی را آغاز نکردند.

مرجع عالیقدر افزودند: چنین روشی مایه ی افتخار جامعه ی بشری در طول تاریخ است؛ بدین معنا که افرادی بودند قدرتمند و توانمند، اما در عین حال به هیچ وجه جنگ را آغاز نکردند و امروزه نیروهای مردمی عراق نیز همین گونه اند.

در واقعه ای مسلمانان در کنار رسول خدا صلی الله علیه وآله بر ضد جنگ افروزانِ مشرک جنگیدند و شماری از آنان شهید شدند و ایشان بر پیکر یکایک آنان نماز گزارد و بر آنان گریست، اما بر پیکر یکی از آنان که زیر پرچم آن حضرت جنگیده بود نماز نخواند و دستور داد هیچ یک از مسلمانان بر او نماز نخواند.

مسلمانان دلیل آن را از حضرتش پرسیدند و ایشان فرمودند: «او شهید [راه] اُم جمیل است».

ام جمیل زنی بود که در جبهه ی مشرکان قرار داشت و این فرد به او تمایل داشت، لذا به میدان جنگ آمد به امید آنکه آن زن را به عنوان غنیمت به دست آوَرَد.

در جنگ دیگری مانند این جنگ، رسول خدا صلی الله علیه وآله از نماز خواندن بر یکی از کشتگان در جبهه ی مسلمانان خودداری کردند و فرمان دادند که کسی بر او نماز نخواند، چراکه او «شهید [راه] الاغ» شده بود، زیرا او الاغ یکی از مشرکان را پسندیده بود و برای به دست آوردن آن به میدان جنگ رفته بود.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی خطاب به میهمانان، فرمودند: شما در راه تصحیح و تقویت عقاید افراد، به ویژه جوانانِ شرکت کننده در تجمع نیروهای مردمیِ عراق بکوشید؛ همان هایی که مخلصانه از جان خود گذشته اند [و بی پروا با دشمن می جنگند]. شما باید آنان را گرد آورید و چنان که بایسته و شایسته است بر پایه ی اعتقادات درست بپرورانید.

همچنین باید توجه داشته باشید و بدانید که مهم ترین مبحث در قانون خدای متعال و روش و اسلوب او در تمام ادیان و در نزد تمام فرستادگان خدای متعال، دو مقوله ی بسیار مهم است که هیچ چیزی به پایه ی آن نمی رسد:

اول تزکیه و پیراستن نفس است که خدای متعال در این باره می فرماید: «قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا؛ هر کس نفس خود را تزکیه نموده رستگار شده است»(شمس/9). و دوم هدایت مردم که همانگونه که اشاره شد بالاترین جایگاه را در نزد خداوند متعال داراست.